اضطراب

هر کسی بطور طبیعی دچار اضطراب می‌شود که بصورت احساس تشویش فراگیر، ناخوشایند و مبهم است که اغلب علائمی نظیر سردرد، تعریق، تپش قلب، احساس تنگی در قفسه سینه و ناراحتی مختصر در معده با آن همراه است. فرد مضطرب ممکن است احساس بی‌قراری هم بکند که نشانه‌اش این است که نمی‌تواند به مدت طولانی یک‌جا بنشیند یا بایستد.

علائم از فردی تا فرد دیگر متفاوت است. تظاهرات محیطی شامل این موارد می‌تواند باشد:

گشاد شدن مردمک‌ها
اسهال
سنکوپ
افزایش فشار خون
بی‌قراری
تعریق
افزایش ضربان قلب
احساس تپش قلب
تکرر ادرار یا احساس فوریت در دفع ادرار
دل‌آشوبه
سرگیجه
احساس منگی
گزگز و مورمور اندام‌ها
لرزش
اختلال در خواب
کمردرد
تمرکز مختل
تهوع
درد سینه

“اضطراب یا ترس؟”

اضطِراب هشداری‌ست که فرد را گوش‌‌به‌زنگ می‌کند” یعنی به فرد هشدار می‌دهد که خطری در راه است و باعث می‌شود که فرد بتواند برای مقابله با خطر افداماتی به عمل آورد. ترس هم هشداری است که فرد را گوش‌به‌زنگ می‌کند، اما باید آن را از اضطراب افتراق داد. ترس در پاسخ به خطری معلوم، بیرونی و معیّن ایجاد می‌شود، درحالی‌که اضطراب در پاسخ به تهدیدی نامعلوم، درونی و مبهم یا ناشی از تعارض پیدا می‌شود.
اضطراب را می‌توان پاسخی بهنجار تلقی کرد که موجب حفظ حیات می‌شود و خطر وقوع صدمه جسمی، درد بی‌پناهی، احتمال مجازات، یا برآورده نشدن نیازهای اجتماعی یا جسمانی، خطر جدایی از محبوب، خطر بروز مانعی در برابر ارتفای موقعیت یا منزلت فرد، و سرانجام خطراتی را اعلام می‌کند که در برابر کلیت و یک‌پارچگی فرد وجود دارد. اضطراب باعث می‌شود فرد برای پیشگیری از آن خطرات و تهدیدها یا برای کاهش عواقب آن‌ها کاری بکند.
سخت‌کوشی با هدف کسب آمادگی برای امتحان، جاخالی دادن وقتی که توپی را به طرف شما پرتاب کرده‌اند، خزیدن در رختخواب پس از اعلام خاموشی در خوابگاه برای پیشگیری از مجازات، و دویدن برای رسیدن به آخرین قطاری که شما را به مقصد می‌رساند، همه نمونه‌هایی از محدود ساختن خطر و تهدید در زندگی روزمره است. یعنی اضطراب فرد را گوش‌به‌زنگ می‌کند تا اقداماتی انجام دهد که از خطر جلوگیری شود. بنابراین اضطراب از وارد شدن صدمات پیشگیری می‌کند.
اما اگر اضطراب طولانی، شدید و نامتناسب باشد دیگر اضطراب طبیعی تلقی نخواهد شد.

به عبارت دیگر هنگامی که اضطراب باعث اختلال در روند عادی زندگی می‌شود، اضطرابی بیمارگون است.
افراد مبتلا به اضطِراب اغلب با نگرانی‌های غیرقابل کنترل، ترس‌های غیرمنطقی، اختلال در تعاملات شغلی و اجتماعی، چالش‌های جدی در مسیر تحصیل، و بسیاری از پیامدهای روانی و جسمی مختلف دست و پنجه نرم می‌کنند.
فرد دچار اضطِراب ممکن است برای هر چیزی نگران شود؛ از فاجعه‌هایی که در نزدیکی او رخ می‌دهد بگیرید تا مشکلات جهانی. تقریبا هرچیزی برایش تهدیدآمیز است.
اضطرابهای دائمی ممکن است به ابتلا به سندرم خستگی مزمن و یا افسردگی بیانجامد. از یوی دیگر می‌تواند بسیاری از علائم جسمانی مختلف را ایجاد کند، یا علائم بیماری‌های جسمی را تشدید نماید. همچنین اضطراب می‌تواند زمینه‌ساز ابتلا به بسیاری از بیماری‌های مختلف جسمانی نیز باشد.
از نظر سبب‌شناسی برخی ژن‌های غیرطبیعی زمینه‌ساز حالت‌های اضطرابی بیمارگون هستند. از سوی دیگر رویدادهای آسیب‌زای زندگی و فشارهای روانی نیز در سبب‌شناسی اختلالات اضطرابی اهمیت دارند.
در صورت ابتلا به این بیماری، مراجعه به پزشک متخصص اعصاب‌ و روان و درمان به موقع می‌تواند مانع از مزمن شدن و عواقب مختلف و گاها خطرناک آن شود.